15
Angst is negatief, maar angst zit wel in ons systeem, het is een overblijfsel van de oertijd. Het zorgde ervoor dat ons systeem van kracht, energie, zich verzamelde en gebruikt kon worden in een snelle actie. Stel je voor je liep als oermens in het bos en ineens staat er een hele grote beer voor je. De angst slaat in een keer toe en de energie explodeert in een actie, je gaat rennen, je klimt in een boom, of je gaat vechten met die beer. Dus de angst geef je een enorme kracht explosie.
In onze tijd zijn dit soort gevaren verdwenen, andere gevaren zijn er voor in de plaats gekomen. Maar ook situaties die niet echt gevaarlijk zijn zetten wij om in angst.
Nieuwe gevaren zijn op dit moment, ziektes, aanslagen, berovingen, enz. maar deze gevaren kunnen wij niet meer de baas, althans we vertrouwen dat aan anderen toe, politie, leger, overheid.
Gevaren die niet echt gevaarlijk zijn, zijn in de steek gelaten worden, ontslag, financiële strop.
Maar ook dit soort angsten leggen we bij de ander neer, het is vaak de schuld van een ander. Door het zo te doen blijft onze angst aanwezig, we ontkennen de angsten in onszelf. Dit komt doordat we niet bang, niet negatief mogen zijn, daardoor negeren we de angst, het is er niet.
Zo komt het dat mensen hun angst niet meer voelen, terwijl die volop aanwezig is. En als ze het al voelen dan wordt het ontkend door het zgn. positief denken. Door onszelf te vertellen ik ga alleen maar positief denken en positief leven. Door zo bezig te gaan is het positieve een masker, het is nep, het is niet echt. Sterker nog je hou je zelf voor de gek, je manipuleer jezelf op een manier die het denken je verteld.
Het denken verteld je ook dat het door anderen komt, het verteld je laat maar gaan, laat maar los. Vaak bevestigd door de mensen om je heen, want het ligt altijd aan een ander. En zo blijft je angst groeien met allerlei gevolgen, maar als er gevolgen komen dan plaats je het niet op je genegeerde angsten.
Een voorbeeld, een burn out is zoiets, deze verteld je, je bent opgebrand, totaal je kan niet meer. Het lichaam maar ook de geest zijn op, je zit in een hoekje op de bank.
Dan gaan er een paar dingen gebeuren, je eigen ontkenning, een paar dagen thuis en dan ga ik weer werken. Vaak komt het door het werk, als je daar naar kijkt komt er vaak naar voren, afkeuring, kijk ik kan het wel, veel uren maken, er altijd zijn. Je moeten bewijzen van wat je kan, een nieuwe taak die eigenlijk te hoog is voor je. Een studie nodig voor je werk, collega’s die je pesten omdat het steeds verkeerd gaat.
Maar als jij het niet red en langer thuis komt te zitten begint het getouwtrek, de baas belt wanneer kom je weer, geen bezoek van collega’s, de instanties, na zes weken ga maar weer een paar uur aan het werk. Dat is goed voor je, ben je onder de mensen, dan hou je contact, anders durf je niet meer.
Is dat goed? Nee totaal niet, je gaat terug naar de situatie waar niets is veranderd, het is allemaal hetzelfde gebleven, dus ga jij je aanpassen, hoe door weer je best te doen. Vaak onder verdoving van medicijnen, die ons het gevoel geven dat het weer gaat, maar besef dat het wordt weg gedrukt, de burn out is er nog steeds.
Je angsten groeien weer, je negeert ze, want dan wordt je weer als een watje bestempeld. Een burn out vraag om een andere baan, een totale verandering in je leven. Maar wie help je, wie vertelt het je, juist niemand, niemand begrijp het echte probleem hiervan.
Zomaar een voorbeeld van een situatie, die je overal tegenkomt in allerlei vormen. Maar hoe ga ik met angsten om? Door ze te erkennen en dat ze er mogen zijn, dat je het negatieve ook mag erkennen, want zeg nou zelf het is er toch. Als jij je eigen angsten ontkend en ook het negatieve dan ontken jij jezelf. Als jij alleen het positieve erkend, erken jij jezelf maar voor vijftig procent. Kan jij dan zeggen ik leef volledig?
Angst krijgen we al mee vanaf de geboorte, sterker nog ik zie dat het steeds meer al begint tijdens de zwangerschap.
Maar hoe ga je met je angsten om? Door ze te erkennen, te gaan begrijpen, dus door ze te onderzoeken. Te kijken waar ze vandaan komen, wat de oorzaak is, vaak is het onbewust aangeleerd. Iemand zegt al op jonge leeftijd tegen je pas op, kijk uit, dat mag niet. Op latere leeftijd, dat kan jij toch niet, laat mij dat maar doen. Zo kan je heel veel voorbeelden opnoemen. Nu hoor ik je denken ja hoor dat zal wel, ja dat zal zeker wel, daar heb je gelijk je ontkenning van je angsten. Want je roept dat kan ik wel en daar ga je, je gaat jezelf forceren. Maar ziet het niet als dat je morgen er last van hebt, dit proces bouwt zich jarenlang op. Een burn out krijg je niet binnen een week, daar gaan jaren aan vooraf.
En eigenlijk is dat met alles zo, leuk voorbeeld is, ik eet sla uit een zakje, lekker makkelijk. Maar we weten niet waar die sla mee is behandeld, vanaf het groeiproces tot aan het snijden en wassen toe. Als in de laatste handeling het wassen en verpakken iets gebeurd waar je niet bij stil staat, het was proces wat gebruiken ze daar, iets om het er fris uit te laten zien, om langer te bewaren. Iets chemisch dus, dan kan je zeggen ik eet het al jaren. Maar dan over 10, 20, 30 jaar hoe ga jouw lichaam daar mee om? Onze angst verteld dat er niks fout kan gaan, ons denken verteld niet dat het zich al vele jaren heeft opgebouwd, zere spieren, gewrichten enz.
Angst is een middel om te gaan onderzoeken om te veranderen, je leven aanpassen en nee niet loslaten want dat werkt niet, wat jij loslaat blijf bestaan.
Erken dat je angst hebt, onderzoek het, ga erdoor heen, ga het leven en het zal verdwijnen. Zo eenvoudig? Nee dat zeker niet, maar als je er werkelijk mee aan de gang gaat ( met hulp) dan kan je er anders mee omgaan, het gebruiken voor een mooier leven.
R v Meerten
27-11-2016