Ervaringen van cliënten
Wanneer je zo vanuit je gevoel werkt, is het best lastig om uit te leggen hoe ik te werk gaat.
Ik heb een aantal mensen gevraagd om een stukje te schrijven over hoe zij een persoonlijk consult hebben ervaren.
Een persoonlijk consult…is dat niet eng? Wordt het niet te ‘persoonlijk’ in die zin dat je misschien iets te horen krijgt waar je helemaal niet op zit te wachten? En moet je dan je hele ziel en zaligheid op tafel gooien, net alsof je bij een psycholoog zit of, nog enger: zouden Ries en Miranda soms dwars door je heen kunnen kijken zodat er helemaal niks meer privé blijft? Wat is de toegevoegde waarde van zo’n consult? En jeetje, hoe bepaal je eigenlijk of je wel een persoonlijk consult nodig hebt en wat is het nut ervan? En pffft… als ik een afspraak ga maken, dan doe ik dat in feite voor mijn zoons maar hoe krijg ik die zover dat ze hiervoor open staan en sterker nog: willen ze dan wel mee???
Vragen, vragen en nog eens vragen die door mijn hoofd dwarrelden op het moment dat ik overwoog om een afspraak met Ries en Miranda te maken. En jawel, met allebei, want in eerste instantie was het de bedoeling dat zowel mijn oudste als mijn jongste kind met hen beiden zouden gaan praten. Praten over zaken waar een gewone huisarts niet veel mee kan. Ik bedoel, zie je het voor je: “Goh dokter, ik zie allemaal kleuren om mensen heen en ik ben misselijk geworden van het wachten in de wachtkamer omdat ik precies kan voelen wat iedereen heeft die daar zit….en ik word er echt doodmoe van!” Dat zou de tekst van mijn jongste kind kunnen zijn. Of de tekst van mijn oudste: “Ik praat regelmatig met een geweldig mens die me met van alles en nog wat helpt maar anderen schijnen haar niet te kunnen zien.“ Een gemiddelde huisarts zal misschien wel denken dat je kinderen niet helemaal sporen dus die drempel is veel te hoog! Toch waren er allerlei klachten waar wel degelijk iets mee moest worden gedaan. Beiden waren vaak ontzettend vermoeid maar wat er ook allemaal was getest in de afgelopen jaren: er kwam gewoon niets uit! Maar de klachten bleven en werden alleen maar erger en erger. Jongste kind had last van ernstige vermoeidheid, astma en enorm veel last van eczeem. Zo erg, dat hij daardoor nog maar amper naar school toe kon. En als hij wel een dag naar school was geweest, dan had hij daarna twee dagen nodig om daarvan bij te komen. En ons oudste kind was bij tijd en wijle zo moe dat hij een paar dagen lang alleen maar wilde slapen maar hoe leg je dat uit aan zijn werkgever dat iemand alleen maar ‘moe’ is van ogenschijnlijk ‘niets’?
Vandaar dat ik toch de stap heb gezet om een afspraak te maken met Ries en Miranda. Van tevoren had ik via Facebook al veel gekletst met Miranda over alles wat me bezig hield en tjonge…wat voelde dat goed toen al heel snel bleek dat zij dit soort onderwerpen heel normaal vond om over te praten! Eindelijk iemand die maar een half woord nodig had om te begrijpen waar ik mee zat en nee, dat was helemaal niet eng. Het voelde eerder als een soort van ‘thuiskomen’. Het gevoel dat je op het juiste moment bij de juiste persoon terecht bent gekomen. En nee, dat is niet te omschrijven, dat moet je gewoon ervaren en geloof me: van zo’n gevoel word je echt ontzettend blij!
Omdat de praktijk van Atlantis Centrum een aardig eindje rijden bij ons vandaan ligt, hadden we op een zaterdagmorgen afgesproken en omdat ik geen auto rijd, was manlief ook mee. Best spannend allemaal maar eenmaal binnen was het ijs snel gebroken. Miranda kwam op mij over als een oude vriendin die ik een tijdje niet meer had gezien, zo grappig! Ries zat aan de grote tafel waar we met zijn allen eerst een lekker kopje thee dronken. En nee, niks meteen kletsen over zaken waar we eigenlijk voor gekomen waren, tot grote opluchting van onze jongens want die zagen de bui al een beetje hangen… Gewoon een beetje babbelen over de reis erheen en dergelijke maar gaandeweg het gesprek bleek dat Ries en Miranda veel van de jongens konden ‘oppikken’ zonder dat ze veel hadden gezegd. Zowel Miranda als Ries konden meteen aangeven dat onze beide jongens hoog gevoelig waren maar dat de jongste daar veel meer last van had als onze oudste. Vervolgens gingen we met zijn allen naar de ruimte ernaast. Normaal wordt daar yoga gegeven maar jeetje…wat een rust ging er van die ruimte uit zeg! Redelijk nuchter als ik ben, kon ik het niet anders omschrijven als dat je daar het gevoel hebt omhuld te worden door iets wat je nog het best kunt omschrijven als een ‘lekkere dikke warme deken’. Heel apart! Maar in deze ruimte konden Ries en Miranda testen in hoeverre onze jongens bestand waren tegen invloeden van buitenaf. Ik zal niet op de specifieke details in gaan maar het bleek dat beiden inderdaad als een soort van ‘super-antenne’ allerlei zaken van andere mensen op kunnen pikken maar dat er ook nog het nodige viel te verbeteren bij mijn echtgenoot en bij mijzelf! Met een paar simpele maar duidelijke oefeningen leerden Ries en Miranda ons, hoe je je het beste kon afschermen tegenover al die invloeden van buitenaf. Oefeningen die we ook thuis regelmatig liefst ‘tig’ keer per dag moeten herhalen maar tjonge…wat een enorm verschil was er op datzelfde ogenblik al te merken bij onze jongens! De jongste, die altijd ietwat gespannen overkomt en een rode, heel erg geïrriteerde huid heeft, zagen we van het ene op het andere moment veranderen in een ontspannen knul! Zijn rode huid zagen we veranderen in een gewone gelaatskleur en zijn hele houding zag er ineens superrelaxed uit! Niet te geloven en bijna niet te beschrijven wat voor een verandering hij op dat moment onderging maar vooral ook: hoe lekker hij zich op dat moment ook ineens voelde. En dat sinds lange, lange tijd…. Echt een openbaring! En ook onze oudste, normaliter nooit zo toeschietelijk en spraakzaam, werd dat nu ineens wel en hij vertelde dingen aan Ries en Miranda waar ik hem nog nooit eerder over had gehoord! En eigenlijk was het mooiste nog van alles dat er niet eens zoveel gepraat hoefde te worden. De veranderingen bij de jongens gebeurden eigenlijk bijna vanzelf maar wel pas nadat Ries en Miranda met de juiste aanwijzingen hen het juiste duwtje in de goede richting hadden gegeven. Simpel gezegd: in feite zitten de wonderen dus eigenlijk gewoon in jezelf maar met behulp van Ries en Miranda wisten we pas hoe we op de ‘juiste knoppen’ moesten drukken. En nu ik dit zo opschrijf, komt meteen weer dat blije gevoel naar boven drijven want het was zo grappig, zo wonderlijk en vooral: zo ontzettend mooi dat we dit mee mochten maken! En wat ik persoonlijk ook heel erg bijzonder en leuk vond was dat deze ervaring voor Ries en Miranda klaarblijkelijk net zo goed voelde als voor onszelf. Blijkbaar staat elke ervaring dus weer op zich en reageert ieder mens weer anders. Vandaag hadden ze dat dus in één keer, vier keer!
In de auto, op de terugweg naar huis, hebben we alleen maar een beetje wazig zitten glimlachen, hevig onder de indruk van wat de dag bij Atlantis Centrum ons allemaal had gebracht. En eigenlijk hadden we voor daarna nog plannen om inkopen te zullen gaan doen maar daar hadden we geen van allen meer behoefte aan. Het enige wat we alle vier nog wilden was dat mooie en wonderlijke gevoel wat ons zo blij maakte, zo lang mogelijk vast proberen te houden want o, wat voelde DIT goed!
De oefeningen die we hebben geleerd tijdens het consult bij Atlantis Centrum, doen we inmiddels zo vaak als mogelijk per dag. Soms zijn er echter dagen dat je er door de drukte van alledag niet altijd aan toe komt en het gekke is dat we dat dan meteen ook duidelijk aan elkaar merken. Op zulke momenten helpen we elkaar er dan aan herinneren dat we ‘Even moeten aarden….’. Dat klinkt nogal zweverig maar dat is het in feite dus niet want hierdoor kom je merkbaar beter in je vel te zitten en dat was precies waar we naar op zoek waren! Ook nu kunnen we nog steeds met onze vragen bij Ries en Miranda terecht en we zijn blij met jullie. Figuurlijk gezien, zouden we jullie het liefst in een gouden lijstje willen stoppen maar dan kunnen jullie je werk voor anderen niet meer doen. De mening van ons alle vier? De beste stap die iemand maar kan maken is richting Atlantis Centrum in De Lier!
Ik had mij ingeschreven voor een meditatie avond, maar dat ging helaas niet door vanwege te weinig aanmeldingen.
Mijn behoefte om naar Atlantis Centrum te komen was zo groot dat ik geopperd had voor een persoonlijk consult.
Mijn leven was op dat punt zo chaotisch en alles zat tegen, dat ik niet meer wist hoe en wat. Op het moment dat ik binnen kwam voelde ik mij gelijk op mijn gemak. Ben begonnen met praten en ben niet meer gestopt. Alles wat mij dwars zat, heb ik op tafel gelegd. Terwijl ik helemaal niet zo’n prater ben en daar pas voor de tweede keer was binnen komen wandelen.
Het fijne aan het gesprek was dat er geluisterd werd. Geen opmerkingen, geen medeleven, geen ongevraagde adviezen. Het was erg fijn om mijn hart te luchten!
Naast mijn leven op tafel te leggen, heb ik een reading gehad. Het was bijzonder dat de lichamelijke gebreken die ik, op dat moment werden opgenoemd. Terwijl dit nooit besproken was!
Na een lang emotioneel gesprek en een last van mijn schouders naast mij neergelegd te hebben, kwam er uiteindelijk 1 advies (meer een feit):
Het is niet moeten en verwachtingen voldoen, maar het is willen!
Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt en ben daarmee aan de slag gegaan. Nu een tijdje verder gaat het steeds beter. Het was voor mij een start in de juiste richting en ben erg dankbaar dat Atlantis Centrum tijd voor mij neemt en mij begeleidt op mijn manier naar mijn ware ik!
Liefs,
Layla